Naarmate de overheid er meer reclame voor maakt, groeit mijn wantrouwen. Waarom kiezen wij een gemeenteraad?
Aan het leeuwendeel van de Goudse begroting komt geen gemeenteraad te pas. Geld voor armen en scholen moet strikt volgens rijksregels worden verdeeld. Ook de meeste andere uitgaven zijn gebonden aan voorschriften. Daar waar de rijksoverheid de gemeenten vrijlaat, handelt Gouda naar de richtlijnen van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten om te voorkomen dat rechtsongelijkheid met andere plaatsen ontstaat. Voor bijzondere gelden kan de gemeente tegenwoordig projectvoorstellen indienen bij de provincie of het rijk. Ook die moeten voldoen aan héél veel eisen. Geld voor wegonderhoud? De volgorde waarin stadsdelen aan de beurt komen berust op een technische beoordeling en met het inrichten van de straat bemoeien de bewoners zich rechtstreeks. Daar heb je ook geen gemeenteraad voor nodig. Al met al schat ik het aandeel van de begroting waarover de gemeenteraad echt zelf beslist op twee procent. Heeft het zin om daarvoor vijfendertig mensen te kiezen? Zodat zij op hun beurt vijf of zes dure wethouders boven de ambtelijke directie kunnen plaatsen?
En dan: wat valt er eigenlijk te kiezen? Telkens als tijdens de verkiezingsdebatten op Gouwestad een propagandafilmpje wordt vertoond, haasten de andere partijen zich te verklaren dat hetzelfde moois ook in hún programma staat. Dat die programma's er helemaal niet toe doen, bewijzen ook de voormalige raadsleden van de Goudse VVD. Ze werden om niks gedumpt en duiken nu vrolijk op bij andere partijen.
Niet alleen tussen de programma’s, ook tussen de raadsleden zit nauwelijks verschil. Bekijk ze maar eens. Ze komen allemaal uit dezelfde sociale klasse. Ze verdienen modaal tot tweemaal modaal. Echte rijken halen hun neus op voor het raadswerk, armen krijgen geen kans om op te klimmen binnen de partij. Raadsleden en kandidaat-raadsleden zijn ambtenaren en semi-ambtenaren. Qua persoonlijkheid zie je vooral strebers met een air van idealisme. Ze zijn ook te herkennen aan een behoorlijke eigendunk. Waar zij in de afgelopen jaren alle subsidies voor anderen hebben afgeschaft – ‘de gemeente hoeft uw hobby niet te bekostigen, kijkt u zelf maar hoe u de uitvoering van uw koor financiert, hoe u uw cursus bij de Werkschuit, uw buurtsamenkomst, uw bejaardenbijeenkomst, uw tentoonstelling betaalt’ - daar houden zij voor zichzelf en hun beschaafde werkje-in-de-vrije-tijd een mooie vergoeding in stand. Per persoon het jaarinkomen van een bijstandtrekker.
Nee, wie naar de stembus gaat, doet dat uit overwegingen van geloof. Geloof in een democratische dagdroom.
maart 2006
