Het wemelt van de rommelmarkten, agrarische dagen, beestenmarkten en waterspektakels in de omgeving van Gouda. Dit jaar valt op fietsafstand zelfs een nationaal kampioenschap te beleven.
Een paar plakletters volstaan om de naam van het dorp te veranderen. Polsstokkerdam. Langs de middenvaart staan auto’s en bij het verenigingsgebouw ziet het zwart van de rijwielen. Als ik een programmaboekje koop van twee euro, mag ik het weiland betreden met muziek, een broodje-saté-bakker en een feesttent.
De beste plaatsen langs het brede, rechthoekige water dat het weiland in tweeën deelt zijn bezet door boerengezinnen. Zij hebben klap- en tuinstoeltjes van huis meegebracht. Een losse bouwsteiger en een smal bruggetje worden ingenomen door de jeugd. Een plekje in de begroeiing van de waterkant is nog net te vinden.
De muziek verstomt en een opgewonden boerenstem neemt de ether over. Aan de uiteinden van drie lange houten steigers, anderhalve meter boven de waterspiegel, beginnen springers en hun assistenten lange alluminium lichtmasten, van onderen verzwaard met ijzeren ringen en een dito punt, secuur in het water te plaatsen. Ieder in zijn eigen tempo. Ze schuiven de paal een beetje zus. Ze trekken de paal een beetje zo. Daarna rekt de springer zich om het resultaat te beoordelen en eventueel een plakkertje aan te brengen op de plaats waar hij straks de paal wil grijpen. Soms moet een mast helemaal overnieuw in het water worden geplant en begint het schuiven van voren af aan. Vervolgens komt een helper naast de baan in beweging. Met een gevorkte stok duwt hij de paal een eindje van de kant af, niet te ver en niet te dichtbij, en houdt hem daarna in positie.
De springer en zijn trainer, teruggelopen naar het begin van de lange steiger, gebaren naar de stokkenduwer om de paal exact in het midden van de aanvliegroute te krijgen. De springer spuit zijn handen in met een wondermiddeltje en wrijft ermee over zijn ene omwikkelde wreef. En dan ineens is het zover.
Op blote voeten rent de springer of springster naar de paal. Er achteraan de begeleider, roepend van ‘hup, hup, hup’. De springer klemt zich vast in de mast, klautert zodra de paal een beetje tot rust komt naar het hoogste punt, vertrouwt dat de paal voldoende vaart zal houden om naar de overkant te vallen en... laat zich in het water plonzen. Met een touw trekt de trainer de paal naar zich toe. Een druipende springer hijst zich tussen de toeschouwers op de walkant.
Een cameraman van Omrop Fryslân beneemt mij het zicht op de teleurstelling.
september 2005
