De wereld krimpt. Door de toegenomen snelheid van vervoer en communicatiemiddelen is geen plek op aarde is nog onbereikbaar, niets ver weg. Mijn collega’s komen van vakantie terug met verhalen over Thailand en Nicaragua en ik zou als ik mezelf ertoe dwong ongelimiteerd kunnen skypen met mijn zusjes in Nieuw Zeeland. Als je op de televisie ziet hoe Oost-Chinese steden aanwassen, hoe onafzienbare krottenwijken zich hechten aan Indiase metropolen en hoe Bakoe er tegenwoordig uitziet, dan komen de skylines van Amsterdam en Rotterdam je aandoenlijk voor. Die twee of drie nietige wolkenkrabbertjes, nog geen tiende van de hoogte die je in New York aantreft, die paar sprieten langs de Zuidas...
Gouda krimpt mee. Vooral na de vakantie heb ik er last van. Het overvalt me reeds als ik een week ben weg geweest. Na iedere periode van afwezigheid lijkt Gouda nietiger, komen de straten mij dorpser voor, de inwoners kleinsteedser.
Meestal probeer ik na terugkeer van vakantie in mijn gewone doen te komen door oude kranten te lezen. Maar de informatie lijkt mee gekrompen. Geen enkele wetenswaardigheid dit jaar. Alleen op de volkstuin weet men mij een nieuwtje te vertellen. De zuidwestelijke randweg komt er voorlopig niet. Voor deze weg zou een deel van de tuinders van Groenakker moeten wijken. “De plannenmakers”, grinniken mijn zegslieden, “hebben de rotondes te dicht bij elkaar getekend. Alles moet over.”
Hoe het komt weet ik niet, maar de nietigheid van Gouda vervult mij eerder met wrevel dan met compassie. Dat eeuwige beachvolleybal. Die slome plattelandskermis. Die gemeente die zich druk maakt over twee of drie nieuwe Panoramaflats en een tramlijntje achter het station.
Voelen anderen ook ergernis als ze aan het kleinsteedse karakter van Gouda denken? Overvalt het schrijver Arnon Grunberg? In mijn oude kranten lees ik van hem: “Het station van Oswiecim is groter dan ik dacht. Ik vermoedde een dorp, maar het station geeft de indruk van een kleine stad, iets als Gouda maar dan in Polen.”
Oswiecim is Pools voor Auschwitz.
Nou ja, díe associatie heb ik gelukkig nog niet.
augustus 2005
