De gemeente wordt steeds klantvriendelijker. Voor de meeste producten en diensten kun je op elk uur van de dag binnenlopen bij de Stadswinkel Buytenerf. Als iemand formulieren van de gemeente nodig heeft, downloadt hij die eenvoudig van internet. De organisatie beschikt zelfs over een gedreven adviseur klantcontacten, voor het geval een onervaren ambtenaar even niet weet wat de beste aanpak is.
Maar voor één categorie maken wij ambtenaren graag een uitzondering. Dat zijn de langdurige minima. Die houden we liever kort. Dus als de politiek besluit dat mensen die vijf jaar of langer in karige omstandigheden hebben geleefd een extraatje toekomt aan het eind van het jaar, dan zorgen wij als ambtenaren dat ze dit extraatje niet zomaar ontvangen. Dan moeten ze eerst maar eens laten zien dat zij daar hun best voor willen doen.
Dit jaar hebben we een beproefd recept van onze bureaucratische kerststal gehaald: de aanvraag voor de aanvraag. We laten de mensen eerst een bon invullen en allerlei papieren opzoeken en inleveren. Bewijzen van inkomsten tot zes jaar terug, alle laatste afschriften van bank-, giro- en spaarrekeningen, een kopie van het persoonsbewijs, noem maar op. Pas als ze dat allemaal zijn komen langsbrengen, krijgen ze het echte aanvraagformulier. Zo’n dubbele drempel werkt goed. Wij rechtvaardigen hem met het argument dat wij verzoeken zo sneller kunnen verwerken. Twee aanvragen afhandelen gaat nu eenmaal makkelijker dan één, zeggen we met een stralende glimlach.
Omdat een extra aanvraag niet voldoende mensen afschrikt, hebben we bij de aanvraagbon een aantal getallenreeksen gezet. Getallen schrikken altijd af. Met twee cijfers achter de komma, zodat iedereen snapt hoe streng wij zijn. Hoe bedroevend laag was je bruto-inkomen als alleenstaande in 1998? Toch geen cent meer dan 23.987,32 gulden bruto, anders gaat het feest niet door.
Voor degenen die het lukt om alle bedragen van jaren terug te vinden in hun voddige administratie, hebben we nog een truc in petto. 'Wij toetsen het fiscaalloon op uw jaaropgave aan de voor u geldende bijstandsnorm,' zeggen wij aan het einde vriendelijk. Dan weten ze nog niet waar ze aan toe zijn.
Armlastigen zijn vaak ouwetjes, zoals bekend. Die hebben zich niet behoorlijk op hun oude dag voorbereid. Daarom hebben we onder de vereiste jaarbedragen geschreven dat voor 65-plussers andere bedragen gelden. Welke, dat laten we in het midden. Laat ze dat nou maar eens zelf uitzoeken in plaats van de hele dag achter het raam te zitten mopperen op de jeugd van tegenwoordig.
Ja, we laten ze dit jaar weer lekker kruipen voor de luizige honderdvijftig of tweehonderd euro die we voor ze in de aanbieding hebben.
december 2003
