Een van de weinige diploma's die ik behaalde is een verkeersdiploma. Ik hoop dat het ergens staat geregistreerd, want net als mijn andere opleidingscertificaten, mijn zwemdiploma's, ben ik hem kwijt en zonder diploma's ben je nergens. Het examen voor het verkeersdiploma volgde op de lessen die werden gegeven door politieman Schaap, een gezagsdrager die door de natuur was begiftigd met pluizig krulhaar en roze wangen. Soms kwam meneer Schaap op school, soms gingen wij naar zijn klaslokaal boven de Klaas de Vriesschool of in gebouw Arti Legi, dat toen nog dienstdeed als politiebureau. Ik weet het niet meer precies, mogelijk gingen wij naar allebei. Schaaps domein stond vol verkeersborden en maquettes. De verkeersbrigadier (of wat zijn rang mocht wezen) prikte naar die attributen met een aanwijsstok, en prikte ons, timide leerlingen, met een even scherpe blik op onze plaatsen. De combinatie van zijn ogen en zijn uniform straalde onmetelijk gezag uit. Op weg naar hem toe zong ik besmuikt mee met de andere elfjarigen...
Plietsie Koot brak z'n poot
over de Karnemelluksloot
maar eenmaal oog in oog met Schaap waagden wij niets meer.
De middag van het examen herinner ik mij als het hoogtepunt van mijn schooltijd. Daar reed ik, een halve minuut na de vorige deelnemer losgelaten op het uitgezette parkoers door de Vogelbuurt. Wiebelend op mijn vaalgroene fietsje met dikke banden en vanzelf omslaand stuur door de Gansstraat, het Vogelplein, de Koekoekstraat. Bij iedere hoek langduriger mijn arm uitstekend dan goed was voor de balans van het fietsje, keurig afstappend bij het gelegenheidsstoplicht op de hoek van de Kievitstraat, voorsorterend in de Wielwaalstraat, uiterst rechts rijdend in de Karekietstraat, serieus de bedoeling opvolgend van ieder provisorisch op een autovelg gemonteerd verkeersbord. Foutloos, denk ik nog altijd trots. Kan iemand mij helpen aan het adres van het landelijke registratiekantoor?
december 1996
